دانشمندان و مقامات دولتی از کلماتی مانند شرور و قاتل برای توصیف SARS-CoV-2، ویروسی که باعث COVID-19 می شود، استفاده کرده اند. مقالات خبری، مقالات تحقیقاتی و توییت‌ها مکرراً ویروس را به عنوان یک فرد بد معرفی می‌کنند که قصد کشتن ما را دارد.
به طور همزمان، ما قصد داریم آن را با شستشوی دست، دستمال‌های ضدعفونی‌کننده، ضدعفونی‌کننده دست، سفیدکننده، حتی روبات‌هایی که اتاق‌های بیمارستان را با نور فرابنفش می‌کشند، بکشیم. با این حال، به گفته بسیاری از دانشمندان، ما سخت کار کرده ایم تا چیزی را که زنده نیست بکشیم.
لوئیس ویارئال ، استاد بازنشسته در دانشگاه کالیفرنیا، ایروین، جایی که مرکز تحقیقات ویروس را تأسیس کرد ، می‌گوید که دانشمندان صدها سال در مورد نحوه طبقه‌بندی ویروس‌ها بحث کرده‌اند . در دهه 1700 اعتقاد بر این بود که ویروس ها سم هستند. در دهه 1800 به آنها ذرات بیولوژیکی می گفتند. در اوایل دهه 1900، آنها به مواد شیمیایی بی اثر تنزل داده بودند.
در سراسر، ویروس ها به ندرت زنده در نظر گرفته شده اند. امروزه بیش از 120 تعریف از زندگی وجود دارد و بیشتر آنها نیازمند متابولیسم هستند، مجموعه ای از واکنش های شیمیایی که انرژی تولید می کند. ویروس ها متابولیزه نمی شوند. آنها همچنین با برخی معیارهای رایج دیگر مطابقت ندارند. آنها سلول ندارند. آنها نمی توانند به طور مستقل تولید مثل کنند. ویروس ها بسته های بی اثر DNA یا RNA هستند که بدون سلول میزبان نمی توانند تکثیر شوند. برای مثال، کروناویروس کره‌ای در مقیاس نانو است که از ژن‌هایی تشکیل شده است که در یک پوشش چربی پیچیده شده و در پروتئین‌های سنبله پوشانده شده‌اند.
با این حال، ویروس ها دارای ویژگی های بسیاری از موجودات زنده هستند. آنها از همان بلوک های ساختمانی ساخته شده اند. آنها تکثیر می شوند و تکامل می یابند. هنگامی که ویروس ها وارد سلول می شوند، محیط خود را مطابق با نیازهای خود مهندسی می کنند – با ساخت اندامک ها و تعیین ژن ها و پروتئین هایی که سلول می سازد. ویروس های غول پیکر اخیراً کشف شده – که به اندازه برخی باکتری ها رقابت می کنند – حاوی ژن هایی برای پروتئین های مورد استفاده در متابولیسم هستند که این احتمال را افزایش می دهد که برخی از ویروس ها ممکن است متابولیزه شوند.
بعلاوه، تقریباً هر قاعده ای که ویروس ها را از سرزمین زنده ها حذف می کند استثناهای خاص خود را دارد. به عنوان مثال، باکتری Rickettsia به عنوان زنده طبقه بندی می شود، اما مانند ویروس ها، تنها در سلول های دیگر می تواند تکثیر شود. همه موجودات زنده در واقع به موجودات زنده دیگر متکی هستند. یک خرگوش به تنهایی نمی تواند تکثیر شود، اما یک خرگوش قطعا زنده است، درست است؟
به این دلایل و دلایل دیگر، بحث در مورد زنده بودن یا نبودن ویروس ها امروز ادامه دارد. در سال 2004، ویروس شناسان مارک اچ وی وان رگنمورتل از دانشگاه استراسبورگ در فرانسه و برایان ماهی، که در آن زمان در مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری های ایالات متحده بودند، ویروس ها را به عنوان «موجودات عفونی غیرزنده تعریف کردند که می توان گفت، در بهترین حالت، منجر به نوعی بیماری می شود. زندگی عاریتی.»
یا شاید یک ویروس می تواند هم غیر زنده و هم زنده باشد. در سال 2011، پاتریک فورتر زیست‌شناس از انستیتو پاستور در پاریس استدلال کرد که ویروس‌ها بین یک حالت غیرفعال (خارج از سلول) و یک حالت فعال متابولیکی زنده (داخل سلول) که ویروسل می‌نامد ، متناوب می‌شوند .
ویروس ها مانند دانه ها یا هاگ هستند. آنها پتانسیل عمل را دارند و می توان آن پتانسیل را از بین برد. این حداقل با تجربه ما از سرمایه گذاری زمان و پول بی پایان در تلاش برای کشتن HIV، زیکا، SARS-CoV-2 و بسیاری موارد دیگر سازگار است.
یچیدگی ژنتیکی برخی از ویروس‌های غول‌پیکر، مانند ویروس Tupan ، برخی از محققان را بر آن داشته است که این سوال را مطرح کنند که آیا ویروس‌ها باید به عنوان غیرزنده طبقه‌بندی شوند یا خیر. در حالی که بحث در مورد طبقه بندی ممکن است گاهی اوقات بیهوده به نظر برسد، در واقع نحوه صحبت ما در مورد ویروس ها بر نحوه تحقیق، درمان و ریشه کن کردن آنها تأثیر می گذارد.
کالین هیل ، متخصص بیماری های عفونی در دانشگاه کالج کورک در ایرلند ، می گوید که شخصیت دادن به ویروس ها به عنوان شرور، در درک واقعی از تکامل و طبیعت اختلال ایجاد می کند . موفق ترین ویروس ها پایدار و خوش خیم هستند. آنها در سلول ها خاموش می مانند یا به آرامی تولید مثل می کنند تا به ماشین تکثیر سلول آسیب نرسانند. هیل می‌گوید: «ویروس‌ها و طعمه‌هایشان با هم مبارزه نمی‌کنند، بلکه در حال رقصیدن هستند. با این حال، ما به ندرت آنها را چنین درک می کنیم.
ویارئال می‌گوید: «ویروس پایدار در یک میزبان اغلب در میزبان دیگر بسیار ناخوشایند است، و این همان چیزی است که ما با کووید تجربه می‌کنیم».
ویروس ها از راه های دیگر نیز نادیده گرفته شده اند. درخت زندگی را در نظر بگیرید، یک مدل و ابزار تحقیقی که برای به تصویر کشیدن تکامل در طول زمان استفاده می شود. ویروس ها به طور معمول کنار گذاشته می شوند، از جمله در نسخه های محبوب مانند درخت تعاملی زندگی . هیل می گوید که بدون ویروس ها، نمی توان مکانیسم های تکامل را به طور کامل درک کرد.
ویروس ها به شدت فراوان هستند. آنها تمام حیات سلولی را آلوده می کنند، از باکتری های تک سلولی گرفته تا فیل ها، و به ویژه در اقیانوس ها متراکم هستند، جایی که آنها به عنوان یک شبکه بازیافت غول پیکر کار می کنند و هر روز 20 درصد از باکتری ها و سایر میکروب ها را از هم جدا می کنند تا تن ها کربن آزاد شود. ، که سپس توسط میکروارگانیسم های دیگر برای رشد استفاده می شود.
در سرتاسر جهان، ویروس‌ها فقط سلول‌ها را آلوده نمی‌کنند، بلکه مواد ژنتیکی را از خود به جای می‌گذارند. DNA ویروسی نه تنها از یک ذره ویروسی به فرزندان آن، بلکه به سایر ویروس ها و گونه های دیگر نیز منتقل می شود. به همین دلیل، توالی های ژنتیکی ویروسی به طور دائم در ژنوم همه موجودات از جمله موجودات زنده جای گرفته اند و ما به آنها متکی هستیم. DNA ویروسی برای تشکیل جفت پستانداران مورد نیاز است. در رشد جنین های اولیه بسیار مهم است. و سیستم ایمنی ذاتی انسان تا حدی از پروتئین های ویروسی باستانی تشکیل شده است. وقتی فردی در حال مبارزه با کووید-19 است، این کار را با کمک ویروس هایی انجام می دهد که مدت ها پیش سلول های ما را مستعمره کرده بودند.
در واقع، برخی از دانشمندان ویروس ها را منبع اصلی نوآوری ژنتیکی در جهان می دانند. ویروس ها شاخه گمشده درخت زندگی نیستند. آنها در هر اندام و برگ یافت می‌شوند.
دانشمندان ممکن است همیشه در مورد زنده بودن یا نبودن ویروس ها اختلاف نظر داشته باشند، اما امیدواریم بتوانند در مورد اهمیت ویروس ها برای زندگی آنگونه که ما می شناسیم توافق کنند. ویارئال می‌گوید: هر چه می‌خواهید به زندگی فکر کنید، ویروس‌ها وجود خواهند دارند.
منبع: https://www.sciencenews.org/article/viruses-alive-coronavirus-definition